به نام خدا

اگر مردم اهل نمازند، این یک نقطه قوت است. ولی نقطه ضعف آنجایی هست که بسیاری از همین مردمی که بعضا اهل نوافل و نماز شب هم هستند، خمس و وجوهات شرعی رو پرداخت نمی کنند؛ این یعنی غصب حق امام؛ یعنی مال مخلوط به حرام.
ناخواسته ربا می گیرند، یا ربا می دهند؛ کم کاری می کنند و دستمزد می گیرند، اضافه کاری برای کار نکرده می گیرند. این هم یعنی لقمه شبهه ناک و حرام.
لشکریان ابن زیاد در زمان امام حسین علیه السلام هم چون "ملئَتْ بُطُونُهمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ الشُبهَه" بود، حرف امام در ضمیرشان اثر نکرد و امام و اولاد و اصحابش رو به شهادت رساندند و شد، آنچه شد.
فکر نکنیم همه ی کسانی که در قتل اهل بیت و یاران ایشان شریک بودند، آدم های بی دینی بودند، نه؛ به قولی، 10 هزار نفر برای جهاد با حسین علیه السلام، در نهر فرات غسل شهادت کردند؛ یعنی ثلث آن لشکر علاوه بر دین داری، اهل جهاد هم بودند. اما "فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُهمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَی قُلُوبِهمْ" شکمهایشان از حرام پر شده بود و بر قلبشان مهر خورده بود و دیگر حرف حق امام زمانشان در آنها بی تأثیر بود. امام معصومی که سید اهل الجنه است.
بعضی مواقع، نا آگاهانه لقمه شبهه ناک به خورد خود و اهل و عیالمان داده و مهر بر قلبهامان می نهیم و آثار وضعی این لقمه ها در خوشبینانه ترین حالت، می شود همین نافرمانی از ولی، که امروزه مصادیق فراوانی از آن را در جامعه شاهد هستیم.
در سطوح بالاترش هم می شود نوشاندن جام زهر و شرکت در قتل ولی..
اگر پدران ما با یاری نائب ولی زمانشان، انقلاب کردند، از این بود که لقمه ها شان از درآمد کشاورزی و دام پروری و معلمی و دسترنج های حلال بود.
حال، ما که با تسهیلات ربوی جور و واجور بانکی و با درآمدهای قمار در بورس، فرزندانمان را بزرگ می کنیم، چه انتظاری باید داشته باشیم؟!
آیا فرزندان ما با این همه مصادیق لقمه حرام که روز به روز هم بیشتر می شود، از ما ولایت مدار تر می شوند؟!
و با این اوضاع و احوال، حضور بی پرده ی حضرت حجت، عجل الله تعالی فرجه الشریف، در میان ما، منطقی است؟!
شاید ما هم، در زمان ظهور حضرت حجت، عجل الله تعالی فرجه الشریف، در لشکر سفیانی باشیم؟!
والله العالم..